"Hayatı seviyorum." İlk cümlem bu olsun istedim;çünkü her şeye rağmen hayatı seviyorum.Bazen naza çekiyor kendini,bazen gizli tek kapı bırakmıyor.Çoğumuz çirkin yüzüne daha alışkınızdır.Çünkü o bize hep kötüymüş gibi gelir.Oysa o çok kötü şeylerin arkasına saklanmış güzellikler o kadar basittir ki sadece fark edilmeyi beklerler.Belki çok iyimserim bu konuda hatta "Polyanna" ;ama bunları görmeden nasıl yaşanılır ki? Nasıl tutunulur hayata sımsıkı?

 Kabul ediyorum başlangıç için kötü bir yazı oldu.Telafi edilecektir :) Normalde bu kadar edebi yaşantım yoktur.Edebi değil hatta monoton bir yaşantıya sahibim ben.Ev-okul-dershane üçgeni ve YGS-LYS ikileminde ezilip duran normal(!) bir Türk vatandaşı...Renk olarak bir de Asya'yı katıyorum bazen.Tamam oluyor her şey.Gül gibi yaşayıp gidiyorum.Hayatıma renk veren"Asya"yı bir başka yazımda ayrıntılı olarak aktaracağım.Daha doğrusu bundan sonraki bütün yazılarımda :)) Şimdilik benden bu kadar.Bir başka saçmalıkta daha görüşmek üzere...